Το κουκλοθέατρο είναι ένας αποδεδειγμένος τρόπος ψυχαγωγίας και μάθησης. Η κούκλα και το κουκλοθέατρο ταιριάζουν απόλυτα στην ψυχοσύνθεση του παιδιού προσχολικής ηλικίας αφού το παιδί αποδίδει ανθρώπινες ιδιότητες σ’ όλα τα αντικείμενα, τους δίνει ζωή. Η κούκλα λοιπόν, που ζωντανεύει, μιλά κατευθείαν στην ψυχή του παιδιού, δημιουργώντας ένα ανοιχτό κανάλι επικοινωνίας. Η κούκλα μπορεί να πει και να εισακουστεί λέγοντας όλα όσα θα ήθελε να πει η παιδαγωγός. Η χρήση του κουκλοθέατρου, έχει ως στόχο να προάγει τις δημιουργικές δραστηριότητες των παιδιών. Στόχος είναι μέσα από το συγκεκριμένο μάθημα να αναπτύξει την γλωσσική και κιναισθητική νοημοσύνη. Πιο συγκεκριμένα τα παιδιά συμμετέχουν και αυτά, είτε στην παράσταση, είτε στην κατασκευή κούκλας. Αυτό πρώτον καλύπτει τον γλωσσικό στόχο μέσα από τον εμπλουτισμένο λεξιλογίου, το ύφος, τον ρυθμό του λόγου και την εξάσκηση της γλώσσας και δεύτερον την κιναισθητική ανάπτυξη αφού, μαθαίνουμε να ελέγχουμε τις κινήσεις μας, και εκτός από τα χέρια που είναι το βασικό εργαλείο, ολόκληρο το σώμα μπαίνει σε έναν ρυθμό, συμμετέχει στην δράση και χορεύει μαζί με την κούκλα που αποτελεί εκείνη την στιγμή προέκταση του εαυτού μας. Το κουκλοθέατρο σαν θέαμα επίσης, προσφέρει στο παιδί ερεθίσματα που συμβάλλουν στην ανάπτυξη του, ψυχικά συναισθηματικά, νοητικά, γνωστικά. Παρακολουθώντας μια παράσταση κουκλοθέατρου ζει μέσα σε συναισθηματική ένταση τη μαγεία και το θαύμα. Βιώνει την θεατρική σύμβαση, όταν, ξαφνικά οι άψυχες κούκλες ζωντανεύουν. Το παιδί μεταφέρεται σε ένα φανταστικό χώρο, ξεφεύγει από την πραγματικότητα, συμμετέχει, ταυτίζεται, διασκεδάζει, παραδειγματίζεται από τη δράση της κούκλας.. Μέσα από τα παθήματα τον ηρώων, το κουκλοθέατρο δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να αφομοιώσει ηθικούς νόμους, κανόνες, κώδικες, αξίες, απαγορεύσεις, ιδανικά, ακόμα και τη δομή και λειτουργία της κοινωνίας στην οποία ζει. Το παιδί πολλές φορές, συμμετέχει στην παράσταση καθορίζοντας την εξέλιξη της ιστορίας, εξωτερικεύει συναισθήματα φόβου, χαράς, λύπης, έκπληξης, ενθουσιασμού. Το κουκλοθέατρο γίνεται ένας χώρος συνδιαλλαγής και επικοινωνίας. Η συγκίνηση είναι έντονη γιατί προκύπτει από τη γρήγορη εναλλαγή αντίθετων συναισθημάτων.
